Predjeli Durmitora, po lijepoti i neokrnjenosti rijetko i autentično dijelo prirode, proglašeni su nacionalnim parkom 1952. godine. Smješten na sjeverozapadu Crne Gore, Park obuhvata osnovni masiv Durmitora sa kanjonima Tare, Drage i Sušice i gornji dio kanjonske doline Komarnice, zauzimajući površinu od 39.000 ha.
Osnovna odlika reljefa durmitorskog područja jeste prostrana visoravan na 1.500 mnv, koju usijecaju duboke kanjonske doline i sa koje se uzdižu impozantni planinski vrhovi, od kojih je 48 sa preko 2.000 mnv i među njima najveći Bobotov kuk sa 2.525 m.

Ljepoti durmitorskog masiva posebnu draž daje 18 ledničkih jezera, nazvanih “gorske oči“, na visinama iznad 1.500m. Najveće i najatraktivnije je Crno jezero. Veličanstvenosti pejzaža doprinose, pored ljepote jezerskog basena i blistave vodene površine, prostrani šumski predio koji ga okružuje i vrh Međeda, gorostasno uzdignut nad njim. Udaljeno je 2 km od planinskog gradića Žabljaka, zimskog turističkog centra Crne Gore.

Po legendi, stvorio ga je Sveti Sava, da kazni neposlušne kaluđere, koji se nijesu pridržavali crkvenih kanona. Ime je dobilo po crnogoričnoj šumi koja se ogleda u njemu.

Smješteno je na 1.416 metara nadmorske visine u podnožju Međeda i sastoji se od Malog i Velikog jezera koja su međusobno povezana vodenim tokom i najveće je i najpoznatije od 18 ledničkih jezera na Durmitoru

U blizini Crnog jezera nalaze se, ne manje impresivna, Zmijinje jezero, utonulo u stoljetnu smrčevo-jelovu šumu i Barno jezero, u sredini prostranog tresetišta, okruženo sa svih strana, takođe, četinarskom šumom.

U nizu hidrografskih bisera Durmitora izdvajaju se: ljepotom i divljinom okruženja – Skrčka jezera, okovana ledom i snijegom do sredine jula – Zeleni vir i Modro jezero i uljuljkana usred nepreglednih livada – Vražje i Riblje jezero.

Među najljepšim ukrasima Parka su i bistre, silovite rijeke koje su ovom području podarile velelepne kanjonske doline. Posebno impresionira rijeka Tara, kako ljepotom i pokretom svojih voda, tako i dubinom i pejzažom kanjona, čineći ga jednim od najljepših u svijetu.

Po bogatstvu flore i faune, složenosti ekosistema, zastupljenosti preko 1.300 vrsta vaskularnih biljaka što predstavlja izuzetnu koncentraciju sa velikim brojem endemičnih i reliktnih vrsta, Durmitor predstavlja izuzetnu prirodnu vrijednost i trajnu inspiraciju naučnika i ljubitelja prirode. U sebi je unjedrio prave raritete prirode, kakve su i šume crnog bora na lokalitetu Crna poda čija grandiozna stabla, i do 50 m visine, odolijevaju vremenu punih 400 godina.

Durmitorski nacionalni park obiluje značajnim brojem spomenika kulture od antičkog perioda do najnovijeg doba. Najkarakterističniji su srednjevjekovni spomenici: razvaline gradova i utvrđenja, mostovi i karaule, nekropole sa stećcima i manastirski kompleksi u dolini rijeke Tare.

Kao primjere etnološke baštine, važno je pomenuti tipove seoskih kuća, tzv. “savardake“ i vodenice rasijane po katunima i durmitorskim potocima.

Sva raskoš prirodnih ljepota, ambijentalnih i kulturnih vrijednosti Durmitora i rijeke Tare, preovladala je da se NP “Durmitor“ uvrsti u spisak Svjetske kulturne i prirodne baštine, odlukom Međunarodnog komiteta za Svjetsku kulturnu i prirodnu baštinu, u Parizu 1980. godine, dok je rijeka Tara i njena kanjonska dolina, UNESCO-vim programom “Čovjek i biosfera“ 1977.godine uvrštena u svjetske ekološke rezerve biosfere.

NP Durmitor zahvata teritorije opština: Žabljak, Šavnik, Plužine, Mojkovac i Pljevlja.

NP Durmitor predstavlja jedno od najstarijih zaštićenih područja kod nas, jer je još 1907.godine, u vrijeme Kralja Nikole, u zoni Crnog jezera, ovo područje, proglašeno kraljevskim zabranom.

Čudesni kanjon rijeke Tare, prašumski rezervat crnog bora, 18 glečerskih jezera „gorskih očiju“, planinski vrhovi i vodopadi, nezaboravni vidikovci, čine svijet iskonske i nedirnute prirode ovog Nacionalnog parka i pružaju fantastične mogućnosti za turizam, tokom čitave godine. Durmitor je pored toga i već afirmisan planinsko-smučarski centar.